W 1884 roku niemiecki emigrant, Siegfried Betmann, założył w Londynie firmę S. Bettmann & Co. Import Agency. Firmą początkowo sprzedawała rowery pod własną marką, a także dystrybuowała na terenie Zjednoczonego Królestwa niemieckie maszyny do szycia. Musiało minąć 20 lat, aby firma rozpoczęła swoją wspinaczkę na wyżyny światowego motocyklizmu, przerwaną spektakularnym bankructwem.

Historia firmy / motocykli

Początki

W 1886 roku zmienia nazwę na Triumph Cycle Company, a rok później rejestruje New Triumph Co., Ltd., przy finansowym wsparcie firmy Dunlop Tyre Co. Rok później do biznesu dołącza krajan Betmanna, Mauritz Schulte. Zachęcił on Betmanna do przeistoczenia firmy w przedsiębiorstwo produkcyjne, co przy finansowym wsparciu rodziny Schulte ma miejsce w 1888 roku - wtedy to firma kupuje tereny w Coventry. Produkcja własnych rowerów rusza rok później. W 1896 roku Triumph otwiera oddział w Niemczech (Orial TWN - Triumph Werke Nuremberg). Dla motocyklistów ważna jest 1898 rok, kiedy zapada decyzja o rozszerzeniu produkcji o motocykle. W 1902 roku zostaje zaprezentowany pierwszy model, który w istocie jest rowerem napędzanym belgijskim silnikiem. Rok później produkcja osiąga 500 sztuk, rozpoczyna się także wytwarzanie motocykli w niemieckim oddziale. Kiedy w 1907 roku firma otworzyła większą fabrykę, produkcja sięgnęła 1000 sztuk. W starej fabryce rozpoczęto wytwarzanie pojazdów pod marką Gloria (mniej prestiżowa niż Triumph).

I wojna światowa i okres międzywojenny

Wybuch pierwszej wojny światowej zaowocował przestawieniem się zakładów Triumph na produkcję militarną. Szacuje się, że na potrzeby aliantów wyprodukowano ok. 30 000 motocykli Triumph, w tym słynny Model H Roadster, uważany za pierwszy "nowożytny" motocykl. W 1920 roku Triumph kupuje fabrykę Hillmana w Coventry i prezentuje swój pierwszy samochód. Produkcja motocykli nie ustaje i do połowy lat dwudziestych Triumph wyrasta na wiodącego producenta motocykli w Wielkiej Brytanii, z fabryką o mocach produkcyjnych 30 000 sztuk rocznie. Eksport zaczyna odgrywać poważną rolę w przychodach firmy, pojawiają się one także w USA produkowane w ramach licencji. Wielki Kryzys zmusił do wydzielenia niemieckiego oddziału, który jako Triumph-Adler produkuje motocykle pod marką Triumph do 1957 roku. W 1932 sprzedano także fabrykę rowerów Raleigh. Pod wpływem kłopotów finansowych założyciel firmy udaje się na emeryturę w 1933 roku. W 1936 następuje dalszy podział - część produkująca samochody oddziela się, aby w 1939 zbankrutować i zostać przejętym przez Standard Motor Company. Część motocyklowa w 1936 roku została przejęta przez Johna Sangstera, właściciela firmy Ariel. To ożywiło firmę, w tym samym roku rozpoczyna ona eksport do USA, które mają stać się największym odbiorcom jednośladów z Coventry. Założona przez Sangstera firma Triumph Engineering Co Ltd opracowuje motocykl 5T Speedtwin, będący kanonem aż do 1990 roku. W 1939 firma prezentuje motocykl Triumph T100 Tiger, rozwijający prędkość 100 mil/h.

II wojna światowa i okres powojenny

W wyniku hitlerowskich bombardowań zakłady w Coventry zostały doszczętnie zniszczone. Udało się jednak ocalić część maszyn i w 1942 roku produkcja rusza w nowej fabryce w Meriden. Tuż po wojnie większość produkowanych motocykli była eksportowana do USA w ramach rozliczeń wojennych. W tym samym czasie z rezerw wojennych kupowano silniki Triumph 500cc z aluminiowymi cylindrami, używane przez RAF jako generatory. Takie motocykle zwane poźniej Triumph GP cieszyły się dużym zainteresowaniem i osiągały dobre wyniki w wyścigach. .

Lata 50te i 60te

W 1951 roku Sangster sprzedaje firmę konkurentom z BSA. Wróci on pięć lat później , obejmując fotel prezesa BSA. W roku 1953 markę czyni kultową film "The Wild One" z Marlonem Brando, który dosiada tam Triumpha Thunderbirda 6T z 1950 roku. W 1955 roku motocykl na bazie silnika Triumph 650 cc ustanawia rekord prędkości, który przetrwa do 1970 roku. W tamtych czasach Triumph był z pewnością marką sportową, czego dowodem był zaprezentowany T120 Bonneville. Ten model dosiadany przez Malcolma Uphilla staje się pierwszym seryjnym motocyklem , który nie dość że wygrywa zawody na wyspie Man, ale także zalicza pierwsze w historii okrążenie z prędkością ponad 100 mil/h wśród seryjnych maszyn. W Stanach Zjednoczonych popyt na Triumphy jest zbyt duży, by firma mogła go zaspokoić. To właśnie wtedy Harley-Davidson wprowadził próbę odpowiedzi na produkty z Wysp - model Sportster. Pod koniec lat 60tych Triumph eksportował 60% produkcji, miał w USA 50% udziałów w rynku motocykli 500cc i większych. Jednak konkurencja z Japonii nie spała - w porównaniu do japońskich motocykli Triumphy były przestarzałe technologicznie, źle wyposażone, zawodne i droższe.

Lata 70te aż do 1983 roku

Lata 70te oznaczało początek końca legendy. Pierwszym sygnałem końca dominacji były przepisy w USA, nakazujące dostosowanie położenia sprzęgła i hamulca do rozwiązań stosowanych przez japończyków. Triumph musiał zrezygnować z "brytyjskiego" układu. Kolejnym ciosem było wejście japońskich producentów w rynek motocykli o większych pojemnościach (Honda 750 Four, Kawasaki 500 Mach 3). Odpowiedzi Triumpha nie trafiły w rynek. Firma próbowała ratować się z opresji wypuszczając trzycylindrowe motocykle BSA Rocket 3 / Triumph Trident. Bezskutecznie. Na początku olbrzymie straty spółki zmusiły do interwencji brytyjski rząd. Firma została dołączona do Manganese Bronze Holdings, do którego należały już marki Norton, AJS, Matchless, Francis-Barnett, James-Velocette i Villers. W wyniku tego powstaje nowa firma - Norton Villers Triumph (NVT), której władze podejmują decyzję o zamknięciu fabryki w Meriden - zwolniono 3000 ludzi. Kolejne modele nie trafiają w gust odbiorców. Fabrykę opuszczają najlepsi inżynierowie i konstruktorzy. Nieliczne premiery spotykały się z zainteresowaniem rynku. W 1983 roku zadłużona firma bankrutuje.

1983 - obecnie

W 1984 prawa do marki kupuje brytyjski biznesmen John Bloor. Nowa firma - Triumph Mororcycles Ltd rozpoczyna prace konstrukcyjne, lecz nie produkuje motocykli. Założeniem było zaprojektowanie zupełnie nowych motocykli, a następnie wytwarzanie ich z wykorzystanie japońskich technologii. W 1988 rozpoczęto budowę nowej fabryki, a następnie produkcja motocykli ruszyła. Motocykle produkowane wtedy miały wygląd retro i najnowsze rozwiązania technologiczne. W 2002 roku, gdy firma szykowała się do obchodzenia rocznicy 100 lecia produkcji motocykli, fabryka spłonęła. Dzięki temu, że udało się ją odbudować, możemy wciąż cieszyć się Triumphami Bonneville, power cruiserami Rocket 3 czy nakedami Speed Triple - napędzanymi trzycilindrowymi jednostkami, niespotykanymi u konkurencji. Klasyczna marka znów żyje i ma się dobrze!