Belgijska Fabrique National, podobnie jak brytyjski Triumph czy japońska Honda, zaczynała swoją przygodę z motoryzacją od produkcji rowerów. Produkcję rowerów rozpoczęto w 1898 roku, ciekawostką jest, że napędzane były zarówno łańcuchem, jak i wałem. Jednak sama firma powstała w 1889 roku i pierwotnie zajmowała się produkcją broni, której wytwarzaniem zajmuje się do dziś. Dziś FN słynie między innymi jako pierwszy producent motocykli czterocylindrowych.

Historia firmy / motocykli

Początki

Pierwszy motocykl został wyprodukowano w grudniu 1901 roku. Był to rower wyposażony w silnik o pojemności 133 centymetrów sześciennych, zwany powszechnie "Little Donkey" (osiołek). Pojemność silnika motocykli FN rosła, aż osiągnęła 188 cc w roku 1903. Model z tego roku był napędzany wałem. Pojazdy wciąż bardziej przypominały rowery, niż "prawdziwe" motocykle. Model z 1903 roku został wnet zastąpiony pojazdem wyposażonym w silnik o pojemności 300 centymetrów sześciennych o mocy 2 1 KM, a następnie w 1905 roku 3 konny model z silnikiem o pojemności 362 cc. Wkrótce na rynku pojawia się FN Four, wyposażona w silnik czterocylindrowy o pojemności 412 cc. Ten model był od 1908 roku eksportowany do USA. gdzie cieszył się sporym powodzeniem. Firma wciąż eksperymentowała z silnikami. Pojemność FN Four w 1910 roku osiągnęła 498 cc, generując 5 koni mechanicznych. W 1912 roku jednocylindrowy model 285 jest już wyposażony w silnik 247 cc i mocy 2,5 KM, dwubiegową skrzynkę, sprzęgło i wał napędowy. Sprzęgłem operowało się ręką, zaś tylny hamulec uruchamiany był dźwignią nożną. Rok 1913 przyniósł kilka innowacji. FN Four wytwarzano z zaprojektowanymi na nowo ramami, zbiornikami paliwa, sprzęgłami oraz dwubiegowymi skrzyniami biegów. Model jednocylindrowy został pozbawiony pedałów, a wyposażony w kickstarter. W 1914 roku ten sam los spotkał pedały w FN Four, która to seria od tej pory jest produkowana z nowym oznaczeniem - Type 700. Czterocylindrówka z 1914 roku to już poważny, duży motocykl.

Lata dwudzieste, lata trzydzieste

Po pierwszej wojnie światowej produkcję motocykli kontynuowano. W latach 1921-1922 do nazwy modeli dodano literę T. Model 285 T był singlem wyposażonym w zaprojektowane na nowo ramę, zbiornik paliwa, podnóżki. Model 700T był czterocylindrowcem o mocy 8 KM i trzech biegach. Zmianie uległo także logo. W 1922 roku firma zaprezentowała pierwszy model wyścigowy, Type VII. W latach dwudziestych napęd wałem był stopniowo zastępowany tańszym łańcuchem zębatym. Pojawiły się modele M.50, M60 oraz M.67. W roku 1927 zaprezentowano jeden z najbardziej udanych modeli FN - M.70 "Moulin Rouge" (po przejechaniu na nim pustyni Sahara przez 3 wojskowych przydomek zmieniono właśnie na Sahara). Pod koniec lat dwudziestych i na początku trzydziestych produkowana i udoskonalana była głównie linia M.67 i M.70, w różnych wersjach wyposażenia. Kryzys gospodarczy spowodował, że do produkcji weszły tanie modele dwusuwowe � M.200 oraz M.250. W katalogu na rok 1934 figurowały motocykle linii M.200 z dwoma oraz trzema biegami, M.90 z opcjonalnym wózkiem bocznym oraz M.70 w wersji standard i luxury. Zaprezentowano także model M.86 Super Sport z potężnym silnikiem 500 cc OHV, czterema biegami i podwójnym układem wydechowym. Model ten święcił liczne triumfy sportowe, a w 1934 zmodyfikowany M.86 ustalił nowy rekord świata szybkości na 224.019 km/h. Od 1935 roku M.86 wyposażono w silnik 600cc z pojedynczym układem wydechowym, motocykl ten służył także do celów wojskowych. W 1936 roku model M.70 został zastąpiony przez M.71, pierwszy motocykl wyposażony w biegi zmieniane za pomocą nożnej dźwigni. W roku 1937 na rynek trafił model M.11, uzbrojony w aluminiowe silniki o zaawansowanej technologii i pojemnościach 350cc OHV, 500cc SV oraz 600cc SV. Rok później pojawia się M.12, mocny dwucylindrowy twin o pojemności 1000cc o napędzie na wał kardana. Był to motocykl o przeznaczeniu wyłącznie wojskowym, solo lub z wózkiem bocznym, na podstawie którego stworzona trajkę M.12 Tricar. W latach 1939 i 1940 nie pojawiły się nowe modele, a opracowany motocykl FN M.XIII był prototypem, gdy w maju 1940 roku hitlerowskie Niemcy zaatakowały Belgię.

Okres powojenny

Zaraz po wojnie przywrócono produkcję, początkowo modelu Tricar T-8 z silnikiem typu bokser o pojemności 1000cc, który tym raze oferowano w sprzedaży cywilnej. Na przełomie 1947 i 1948 roku wraca produkcja motocykli, jest to FN M.XIII z silnikami 235, 350 i 450 OHV oraz 350 i 450 SV. Motocykle były produkowane z gumowym amortyzowaniem tyłu, które w 1948 było zastosowane także z przodu. Pojazdy cały czas modernizowano, w 1951 roku motocykle produkowane były już z teleskopowym przednim widelcem. W 1953 dokonano kosmetycznych modernizacji (błotniki, gumy na baku), a w 1954 hydrauliczne amortyzatory tylnego zawieszenia i nowy zbiornik paliwa. W 1953 roku linię motocykli wzbogaca dwusuwowy FN M.22. Koniec lat pięćdziesiątych oznaczał wprowadzenie produkowanych pod marką FN, ale przez zewnętrznych dostawców, modeli motorowerów. Produkcja części do motocykli jest w coraz większym stopniu wydzielana na zewnątrz. FN ostatni raz pojawia się na targach motocyklowych w 1965 roku, a ostatni motorower opuszcza fabrykę w 1967 roku. Odtąd marką FN oznaczana będzie jedynie broń.